Eerste ervaringen van Vietnam

Xin Chao,

Na een week vol feestjes, afscheid nemen en koffer inpakken, was het donderdag tijd om naar Schiphol te gaan voor het grote avontuur in Vietnam. Mark en Tom hadden we thuis op de boerderij achtergelaten en op Schiphol heb ik uiteindelijk als laatst afscheid genomen van papa, mama en Martijn.

In het vliegtuig naar Bangkok zat ik naast een rustige Thai en een onrustige Braziliaan. We zaten net te eten met een wijntje erbij, toen de Braziliaan zijn rode wijn omgooide. Hij kreeg pas laat hulp van het personeel en liet ze maar al te graag weten dat hij daar niet gediend van was. De overstap in Bangkok verliep soepel en snel en daar kwam ik een man uit Nederland tegen die voor zijn werk in de scheepsbouw in Vietnam moest zijn. Op het vliegveld in Ha Noi stonden Thuy Hang, zij regelt het vervoer en verblijf voor FrieslandCampina Ha Nam, en de chauffeur mij op te wachten met een bordje “Welcome Ellen Lankhorst”. Ze spreken mij naam uit als “Ellend”. De chauffeur bracht ons naar de afslag van het dorpje waar de familie van Thuy Hang woont net buiten Ha Noi. Een afslag was het niet echt te noemen. Gewoon langs de kant van de grote weg stoppen, over de railing klimmen en afdalen naar de goede weg met mijn grote koffer. Daar hebben we gewacht op een taxi die ons verder zou brengen.

Bij de familie werd ik hartelijk ontvangen door de ouders van Thuy Hang en broer met vrouw en twee kleine kinderen (Honda en Bo). In hun huis heb ik een eigen slaapkamer, waar ik op een houten bed slaap. Na een douche was het tijd voor mijn eerste confrontatie met Vietnamees eten. Ik kreeg bouillon, rijst, groentes en varkens- en hondenvlees voorgeschoteld. Ze vonden dat ik al snel leerde hoe ik met stokjes moet eten;) Inmiddels heb ik al aardig wat verschillende gerechten gehad, zoals loempia’s, vis, eendenvlees en onrijpe bananen in curry en heel veel nieuwe lekkere tropische vruchten! En vaak krijg ik er ook nog een Vietnamees biertje bij met ijsklontjes!

’s Avonds heb ik met Thuy Hang en Honda nog een wandeling gemaakt door het dorp en de rijstvelden en bananenbomenvelden. Bijna het hele dorp wist van mijn komst, dus heb bij veel huizen moeten stoppen en handjes geschud. Nu nog steeds komen de kinderen uit het dorp graag een kijkje nemen en de oudere kinderen proberen hun Engels met mij te oefenen. Bij een winkeltje hebben we suikerriet-sap met citroen gedronken. De ouders van Thuy Hang hebben ook een winkeltje. Elk winkeltje heeft zijn eigen assortiment van gekochte producten en zelf verbouwde producten.

Zaterdag ben ik met Thuy Hang naar de fabriek + kantoor van FrieslandCampina Ha Nam geweest en hebben we haar motorbike gepakt om een simkaart en geld te halen. Er zijn niet veel verkeersregels. Je moet gewoon voorrang nemen en om mensen heen slingeren. De motorbikes horen eigenlijk aan de rand van de weg te rijden, maar ze slingeren ook tussen de auto’s door. Na de lunch in Ha Nam city was het voor mij tijd om een stukje op de motorbike te rijden. Gelukkig was het rustig op de weg en heb ik het stuur maar weer overgedragen voor een druk kruispunt. Zondag hebben we rustig aan gedaan en zijn we aan het eind van de middag naar een markt geweest, waar we kleren hebben geshopt.

Maandag was het tijd voor mijn eerste stagedag. Om 5.30 uur zijn we opgestaan en om 6.45 uur heeft de broer van Thuy Hang ons op de motorbike naar de afslag gebracht. Daar hebben we langs de grote weg gewacht op de company bus. Ik heb op kantoor met mijn begeleidster Bich Hang de planning voor de komende twee weken besproken en bij HR afdeling een introductie gekregen over het bedrijf. ’s Middags ben ik door de chauffeur naar een bank in Ha Noi gebracht om een rekening te openen.

Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik doorgebracht op de pilot farm. Ik moet halverwege de weg naar Ha Nam city uitstappen uit de company bus en kan dan afwisselend met Bich Hang per auto, met mr. Vy per motorbike of per taxi naar de pilot farm. Op weg naar de boerderij zie je veel lotusbloemen, een aantal waterbuffels en inlandse koeien die de weg versperren. Ze hebben een kantoor in de stal waar 4 – 6 mensen werken. Ik heb van de manager een rondleiding gekregen over de boerderij en hij heeft mij de data laten zien. Donderdag heb ik alvast wat data aan de hand van koesignalen verzameld. Lunchen doen we bij een familie in het dorp bij de boerderij.

De avonden worden opgevuld door wandelingen, contact met Nederland en natuurlijk karaoke. De broer van Thuy Hang is erg goed in karaoke. Buren komen langs om mee te doen en ze hebben mij zover gekregen om voor ze Frans Bauer met “Heb je even voor mij” en Guus Meeuwis met “KedengKedeng” te zingen. Ze klapten en zongen gelukkig vrolijk mee;)

Vrijdagavond ben ik onverwacht met een Ms. Thom, werkneemster van FC Ha Nam, mee naar Ha Noi geweest om de stad te bekijken. Vrijdagavond hebben we daarom eerst maar wat schone kleren gekocht. Al snel kwamen ook hier de buren een kijkje bij ons brengen om mij te ontmoeten. Een buurvrouw is Engels lerares, dus wilde erg graag met mij praten. Zij geeft ook de kinderen in de buurt Engelse les en nodigde mij al uit om bij de lessen aanwezig te zijn. Zaterdag ben ik met de dochter van Ms. Thom, Linh, en neefje, Nam, naar het oude gedeelte van Ha Noi geweest. Zij zijn studenten en erg vriendelijk. Hier hebben we rond Sword Lake gewandeld en zijn we in de tempel op eilandje in het meer geweest. Over een rode brug wandel je naar het eilandje. Erg mooi! Daarna zijn we door de 36 straatjes van het oude gedeelte gewandeld, de straatnamen beginnen allemaal met Hang en het is erg toeristisch. Als lunch hebben we pizza gegeten en daarna hebben we nog een markt en Time city, shopping hal, bezocht.

Al met al een drukke en vermoeiende week met veel nieuwe indrukken en ervaringen. De mensen van FrieslandCampina en familie van Thuy zorgen goed voor mij, zijn vriendelijk en willen mij graag van raad voorzien over Vietnam.

Volgend weekend gaan we op teambuilding uitje naar een strand in het midden van Vietnam. De mannen uit de company bus proberen mij al over te halen om daar dan yoga les te geven. De volgende keer zal ik daar de uitkomst van vertellen.

Bye
Ellen