Het bereiken van het hoogtepunt in Vietnam

Xin chao,

Het einde van mijn stage in Vietnam komt in zicht en mijn stage heeft langzaam zijn hoogtepunt bereikt. De proefversie van mijn verslag is ingeleverd en tijdens mijn tripjes ben ik ook steeds verder en hoger gegaan.

In het laatste weekend van September, was het dan zover: de beklimming van de berg Fansipan. Na een reis van ruim 6 uur, waarvan een uur over slingerende bergwegen, kwamen we vrijdagavond aan in Sa pa. In een restaurant hebben we een goed koolhydratenrijk diner genuttigd, bestaande uit pasta’s, pizza’s en bier! Zaterdagochtend om vijf uur ’s ochtends vertrokken we dan naar het startpunt van de beklimming van Fansipan. Met een gids en twee dragers met een mand vol eten en drinken op de rug begonnen we in de schemering aan de beklimming. Helaas begon het vrijwel meteen al met miezeren. Na twee uur soepel wandelen door het bos kwamen we aan bij het eerste rustpunt waar we ontbeten hebben met sandwiches. Nog onwetend van wat ons erna te wachten stond. Het tweede deel bestond namelijk uit het oversteken van verschillende bergen om bij Fansipan aan te komen met veel regen en wat onweer in de verte. Er moest veel geklommen worden over steile rotsachtige gedeeltes en een gids was zeker een must, omdat de paadjes niet altijd even duidelijk waren. Gelukkig hadden we af en toe een reling of ladder tot onze beschikking die voor de beklimming is aangelegd. Rond 10 uur ’s ochtends kwamen we doorweekt aan bij het tweede rustpunt. Hier zijn twee mannen achtergebleven die al te uitgeteld waren en een drager. Vanaf hier was het nog 1,5 uur klimmen naar de top. Het laatste deel was nog steiler en ruiger en modderig. Gelukkig waren er ladders, touwen en nog genoeg mannen om mij heen voor een helpend handje. Om de spanning wat op te voeren en het nog wat moeilijker te maken, raakte de gids de weg een beetje kwijt. Daar liep ik een gat in met een been, wat later voor hilariteit zorgde bij de mannen. Uiteindelijk bereikten we om 12.10 uur de top van Fansipan. Een overweldigend gevoel en het was ons gegund dat het gestopt was met regenen om rustig het schitterende uitzicht over de bergen van China en Vietnam te bekijken. We zijn daarna rustig terug afgedaald naar het tweede rustpunt, waar we geluncht hebben met de hele groep. De terugreis kwamen we een grote groep klimmers tegen die bij het tweede rustpunt zouden overnachten. Van een van de mannen hoorde ik dat sommige klimmers zich af vroegen waarom ik glimlachte;) Het afdalen duurde toch nog langer dan verwacht, omdat afdalen van steile stukken oppassen geblazen is en tijd vraagt. Het deel tussen het eerste rustpunt en het startpunt hebben we vooral in het donker met onze zaklampen afgelegd. Dat ging nog redelijk makkelijk en uiteindelijk rond 19.30 uur kon ik eindelijk mijn natte schoenen uitdoen. Met een oorkonde en medaille rijker gingen we weer terug naar het hotel in Sa pa. In Sa pa was een optocht aan de gang vanwege het Mid-Autumn festival wat onze reis wat vertraagde. Na een lange douche hebben we nog lekker wat gegeten en gedronken op de geslaagde dag. Op zondag hebben we nog even in Sa pa rondgelopen met onze zware benen en zijn we teruggereden naar Hanoi. Tijdens de terugreis konden we nu wel genieten van de mooie vallei rond Sa pa. Hier wil ik graag nog een keer naar toe!

Zondagavond heb ik met de familie ook nog Mid-Autumn gevierd met veel snoep en fruit. Ze vieren dat de maan dan op zijn mooist is. Doordeweeks heb ik de familie nog een avondje geholpen met het dorsen van rijststro. Ook hier is het oogstseizoen begonnen. Het weekend erop ben ik weer naar het backpackershostel in Hanoi gegaan. Op vrijdagavond ben ik met twee Chilenen en wat Nederlanders op stap geweest. Dit keer ben ik een kroeg verder gekomen en heb ik lekker met de heupen geschud met de Chilenen. Uiteindelijk ben ik met twee Nederlandse jongens weer terug gelopen naar het hostel. Ze waren wel blij dat ik de weg wel wist;) Zaterdag ben ik naar Hoa Lu en Tam Coc geweest. Hoa Lu is de oude hoofdstad van Vietnam en ligt tussen Karst gebergten, een ideale plek om vijanden buiten te houden. We hebben daar twee tempels van koningen bezocht. Tam Coc betekent 3 grotten. Met een bootje zijn we door de drie grotten gevaren en hebben we de mooie omgeving bekeken. De vrouwen die het bootje besturen roeien met hun voeten! Het gebied wordt wel de droge Halong bay genoemd. Door een aardbeving is het land omhoog gekomen en droog komen te liggen. Zaterdagavond heb ik weer samen met de Chilenen wat gedronken. Dit keer heb ik het bij het gratis uurtje in het hostel gelaten. Zondag had ik aan het eind van de middag een afspraak met Karen om haar appartement te bekijken. Ik had haar leren kennen met de fietstocht rond Hanoi en ze bood aan dat ik daar wel terecht kan als zij er niet is. Om de tijd te vullen heb ik ’s ochtends de tempel voor literatuur bezocht. Hier waren veel afgestudeerde studenten die in gewaad foto’s gingen maken. Daarna heb ik een gevangenis bezocht die door de Fransen was gebouwd in de oorlog, Maison Centrale. De gevangenis is later ook gebruikt om Amerikanen gevangen te houden.

Het weer begint langzaam af te koelen en daarom zijn ze bij de fabriek een voetbalcompetitie gestart. Op vrijdag heb ik een voetbalwedstrijd bekeken tussen twee afdelingen binnen de fabriek. Daarna ben ik met ms. Thom mee gegaan voor een weekend Hanoi bij haar. Zaterdag heb ik weer loempia’s gemaakt met de bovenbuurvrouw en heb ik met haar man geklets over het liefdesleven in Vietnam. Op zaterdagavond kwamen vriendinnen van ms. Thom op bezoek. Met een dochter van één van de vriendinnen ben ik zondag uiteten geweest en heb ik rondgelopen door het centrum van Hanoi.

Voor mijn ouders deze vrijdag aan komen in Vietnam, heb ik mijn draft versie ingeleverd van mijn onderzoeksverslag. Zo hebben de begeleiders tijd om het na te kijken en kan ik twee weken vakantie houden. Daarna heb ik nog twee weken om het verslag aan te passen voor ik weer naar Nederland ga. Met mijn ouders ben ik van plan om naar centraal Vietnam te gaan, Sa pa en Halong bay. De rest van de dagen zullen opgevuld worden met bezoekjes aan alle lieve mensen die ik heb ontmoet en een Vietnamese bruiloft! Ik kijk er nu al naar uit!

Bedankt voor het blijven lezen van de reisverslagen!

Tam biet!

Ellen